Harry van Zomeren opent nieuwe expositieruimte


door Lilian Verdoom

ERMELO - Harry van Zomeren heeft geen idee hoeveel doeken hij heeft geschilderd. "Het zijn er duizenden. Als ik alleen al het werk in opdracht van paarden optel, kom ik in het Guiness Book of Records", vermoedt de beeldend kunstenaar. Volgende week stelt hij tijdens de Atelierroute Ermelo zijn gloednieuwe expositieruimte aan de Tolweg 20 open voor publiek.

Al meer dan dertig jaar is Van Zomeren zelfstandig beeldend kunstenaar. Hij zoekt in zijn werk steeds naar de volledige middenweg tussen twee uitersten. "Of het is goed of het is kwaad, of mooi of lelijk, vaak is er geen tussenweg, terwijl die juist volmaakt is. Kijk maar naar het woord volledig. Daar staat eigenlijk vol en ledig, ofwel leeg. Dat zijn twee uitersten. De samenstelling van het woord volledig is daarom in mijn ogen de perfecte middenweg", licht hij zijn visie toe. Ook in zijn eigen fysieke gesteldheid zoekt Van Zomeren steeds naar de ideale balans. "Als ik te gespannen schilder, wordt het niets. Maar ben ik te ontspannen, dan valt de kwast uit mijn hand. Er tussenin is perfect, volledig."

De Ermeloër schildert in opdracht veel portretten van paarden. Hij maakt foto's van de beesten, maar die dienen slechts als geheugensteun. "Een foto is nooit natuurgetrouw. De verhoudingen kloppen nooit helemaal", aldus de schilder. Om tot een zo een zo goed mogelijke gelijkenis te komen, bezoekt hij het paard een dag. Dan legt Van Zomeren de gevoelskant vast. "Als ik een dag ga kijken bij het paard, zie ik z'n goede en slechte kanten. Als hij bijvoorbeeld 's ochtends net wakker wordt, zie je hem niet op z'n best. Dan is het net een ezel. Maar z'n goede kant, die probeer ik vast te leggen en uit te vergroten", verklaart de beeldend kunstenaar. "Voor de eigenaren is het schilderij vaak een feest van herkenning."

Extra uitdaging
Behalve paarden schildert Van Zomeren ook regelmatig collages. Hij begon met het schilderen van deze doeken vol miniportretjes om zichzelf een extra uitdaging te geven. De collages zijn inmiddels zijn succesformule en Van Zomeren maakt ze regelmatig in opdracht van bedrijven of gezinnen. Hij laat een schilderij zien dat hij ooit voor een familie maakte. Rechts staan vader en dochter, links moeder en twee dochters. In het midden staat het hele gezin en profiel. In de geschilderde omlijsting zijn herinneringen verwerkt. In het midden staan toekomstmedaillons. Ieder onderdeel van het schilderij is een portretje op zich. "Het is monnikenwerk", geeft Van Zomeren aan. "Het vraagt fysiek enorm veel van je omdat je je zo goed moet concentreren."

De beeldend kunstenaar houdt zich ook bezig met de kunst van het weglaten. Soms schildert hij daartoe eerst een compleet schilderij, waarna hij bepaalde onderdelen weer transparant maakt. Andere keren laat Van Zomeren zich leiden door hetgeen zijn oog waarneemt.

De beeldend kunstenaar laat de pen tekening van een boom zien. "Kijk, de boom dicteert mij als het ware de lijnen van de takken. Die geven de geschiedenis weer. Maar ik teken niet de complete boom, alleen de essentie. Door dingen weg te laten blijkt iets nog veel mooier dan je ooit voor mogelijk had gehouden", legt hij uit. Deze manier van werken noemt Van Zomeren 'voelend zien'.

Gedachtenpaard
Meest trots is de Ermeloër op de drieluiken Dagbeleving en Nachtbeleving die hij in 1999 schilderde. Het eerste doek toont links een vrouw en rechts een man die een paard bestijgen met daarboven een pegasus. In het middelste drieluik komen de man en vrouw samen. "Ze ontwaken en stappen op hun gedachtenpaard. Zodra ze ontroerd raken krijgt het ritje vleugels", verklaart de schilder. In Nachtbeleving gaan de man en vrouw juist helemaal op in hun paard en kunnen ze hun droompaarden - die erboven geschilderd zijn - niet bestijgen. "Dat is de REM-slaap", licht Van Zomeren toe, "je bent volledig gedachteloos en hebt er helemaal geen controle over. De gedachten zijn ongrijpbaar. Nachtmerries en droomhengsten!" Hoewel de schilder veel van de twee drieluiken houdt, zou het geen problemen met verkoop hebben. "Het is echter wel van belang geweest om ze te maken, maar ik zit nergens aan vast", stelt Van Zomeren. "Dat vond ik vroeger moeilijker. Nu heb ik geleerd om betrokken te zijn met het hart, maar ook de nodige afstand te houden."

Al op de kleuter- en basisschool merkten leerkrachten het talent van de jonge Van Zomeren op. "Ze wa¬ren ervan overtuigd dat ik kunste¬naar zou worden", vertelt hij. Nadat hij acht jaar als tekenaar bij de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek werkte, maakte hij de stap naar het zelfstandig kunstenaarschap. Hij exposeerde regelmatig in binnen- en buitenland. Onlangs betrok hij een nieuwe expositieruimte in het pand van Van Bilsen aan de Tolweg 20. Van Zomeren is erg tevreden met de ruimte die bestaat uit twee vertrekken. Eén met zithoek voor het huiskamergevoel en één met een barretje zodat het spraakwater rijkelijk kan vloeien. Alle muren hangen vol met schilderijen, eronder staan er nog eens minstens zo veel. "Ik heb een enorm hoge productie", vertelt de beeldend kunstenaar. "Ik zou niet weten hoeveel schilderijen ik al heb gemaakt. Dat mogen mijn kinderen later uitzoeken. Het zijn er duizenden." En daar komen er zeker nog vele bij, want Van Zomeren is van plan te schilderen


'tot de laatste snik'.